Bryan

Ik wierp de bal naar Matthew, een vriend van me. Ondertussen probeerde ik kleffe stelletjes en groepjes mensen op picknick kleden te ontwijken. Het boze gezicht van Jade spookte nog door mijn hoofd. Ik kreeg altijd de kriebels van haar, op een negatieve manier. Ik begreep niet wat iedereen in haar zag. Nou ja, ik zag het wel natuurlijk, Jade was mooi, maar zo'n ongelofelijke bitch. Ik keek naar mijn Vans schoenen. Vandaag had ik mijn zwarte, met paarse zolen. Het waren mijn favoriete schoenen. Ik rende langs Rebecca en Daniel. Met opzet begon ik te hoesten. Als er iets is wat ik haatte, dan was het sigaretten. Longen vernietigers. Dat mensen hun geld er aan verspillen. "Bryan! VANG!" De bal scheerde op me af. Ik stak mijn gehandschoende hand naar voren en ving de bal. Mijn ogen speurde het veld af, ik mikte en gooide de bal naar het persoon dat het verst van me af stond. Na een tijdje stopte we met gooien en gingen we ergens zitten. Het honkbalteam zat vol met mijn vrienden. Er was maar een iemand die ik niet mocht, maar die was ziek, dus die was er niet. We begonnen te praten over nieuwe tactieken om binnenkort de Fast Bee's te verslaan. Ze waren het sterkste honkbalteam in de competitie. Drie jaar op rij hadden ze ons verslagen, maar dit jaar moest het anders worden. Dit zou ons jaar worden.

Klein inspiratieloos stukje =.=)p

June

Nadat ik eindelijk klaar was alle pennen in mijn vakje recht te leggen stond ik op, schoof mijn stoel aan, en verliet het lokaal. De lessen waren al lang over, maar ik kon onmogelijk naar buiten gaan als mijn pennen niet recht lagen. Voor ik naar buiten kwam controleerde ik of alle knoopjes van mijn smetteloos witte bloesje nog dicht zaten, en mijn kousen niet afgezakt waren. Ik liep nog even langs de spiegel om te kijken of er geen plukjes haar los waren gegaan. Tevreden liep ik naar buiten. De zon scheen heerlijk, maar het grasveld zat nogal vol. Ik hield mijn adem ik toen ik langs een groepje rokers liep en liet me uiteindelijk voorzichtig op een bankje zakken. Toen ik eenmaal comfortabel zat pakte ik mijn tas om er een boek uit te pakken. Ik had een speciale editie van The Complete Works Of William Shakespeare, gebonden in zwart leer. De originele uitgave was in het rood, en die kon ik dus niet lezen, dus had ik deze speciaal besteld. Ik streek drie keer met mijn hand over de kaft van het boek. Dat moest altijd voordat ik een boek opensloeg. Ik had nog niet echt vrienden gemaakt op school. De meesten vonden me raar vanwege mijn dwangneuroses. Maar dat maakte niet uit, ik had mijn boeken. Ik kon me uren vermaken met Shakespeare. Soms ging ik voor de spiegel staan en las ik de monologen hardop voor. Ik wist er meerderen uit mijn hoofd. Ik hield van toneelspelen, maar alleen voor mezelf. Ik zou noout voor een publiek kunnen spelen, veel teveel zenuwen. Ik sloeg het boek op een willekeurige pagina open en begon te lezen.

Chris

Er vlogen flarden van gesprekken en radio muziek het kunst-lokaal binnen. Ik had vanwege het goede weer alle ramen wagenwijd open gezet. Voor me op tafel lag een schetsboek. Met mijn vulpotlood tikte ik op tafel. Wat zou ik vandaag eens tekenen? Ik stond op en liep naar een van de open ramen. Met mijn ellebogen steunde ik op de vensterbank. Ik tuurde naar buiten. Naar de mensen op het gras. Mijn oog viel op Jade en haar vriendje. Ik vond Jade mooi, maar ze was belachelijk arrogant, hebberig en jaloers. Zo kwam ze over althans. Zelden zag ik haar glimlachen. Toch had ik een paar van die momenten gezien. Ik had zin om zo'n moment vast te leggen op papier. Ineens wist ik het en ging ik terug naar mijn schetsboek. Ik schetste wat grondvormen en begon vervolgens aan het echte werk. Ik probeerde Jade vast te leggen op papier, op de manier zoals ik haar in mijn hoofd had opgeslagen. Met een glimlach natuurlijk. Het was niet zo dat ik op Jade verliefd was overigens, ik vond haar gewoon mooi. Ik had mijn schets redelijk snel klaar. Deze wilde ik gaan doen met verf. Ik liep met mijn schets naar het kopieerapparaat en kopiëerde het op een transparant vel. Vervolgens schoof ik het transparante vel onder een projector en vergrootte ik hem tot hij helemaal op het grootte vel paste dat ik klaar had gezet. Vanuit hier nam ik de lijnen over, wat vervelend werk was. Daarna kon ik aan de slag met de verf.

Rebecca

Ik slenterde door het gras, bellen blazend van een stuk knalroze bubblegum. Het was mooi weer vandaag. Overal lagen stelletjes in het gras te flikflooien. Of te ruziën. Ik keek even over mijn zonnebril heen en zag verderop een mooie brunette pissig voor zich uitkijken terwijl haar vriendje zorgeloos in het gras lag. Ik grinnikte in mezelf. Ik kende dat meisje wel... Of nouja... Ze kende mij waarschijnlijk niet. Als ik me niet vergiste was het Jade uit jaar 1 van de highschool section. Onder de jongens van mijn jaar stond ze bekend als Het Ierse Snoepje. En zo zag ze er ook wel een beetje uit. Hoewel... Eerder Het Ierse Zuurtje. Glimlachen zag ik haar niet vaak doen. Volgens mij was het een beetje een jaloers kreng. Ik speurde het grasveld verder af tot mijn blik op Daniel Cartwright bleef hangen. Ik liep naar hem toe en woelde met mijn hand door zijn toch al warrige haar. "Handen thuis, pot." beet Daniel me toe. Ik grijnsde en liet me naast hem in het gras zakken. "Hoe is het leven, Dan?" Daniel keek nors voor zich uit. "Wie gaf je toestemming om me 'Dan' te noemen?" Ik haalde mijn schouders op. "Dezelfde sukkel die jou toestemming gaf mij pot te noemen denk ik." zei ik, terwijl ik mijn schoudertas open ritste en er een pakje sigaretten uitviste. Ik pakte er een uit en stopte die in mijn mond. Daniel hield zonder iets te zeggen zijn hand op. "Schooier." mompelde ik terwijl ik een sigaret in zijn hand legde. Daniel stak de sigaret tussen zijn lippen en haalde een knalgele aansteker uit de zak van zijn trui. "Heb je dat gezien?" vroeg Daniel. Hij gebaarde met zijn hoofd naar Jade en haar vriendje. Ik knikte geamuseerd. "Troubles in paradise." Daniel blies een rookwolk in de richting van het oh-zo-gelukkige stelletje. "Ik geef ze twee weken." Ik schoot in de lach. "Zo lang nog? Ik denk dat Ons Ierse Snoepje over een paar dagen alweer op de markt is hoor. Iets voor jou?" Daniel keek me aan alsof ik net had verkondigd dat ik me wilde terugtrekken tot een celibatair bestaan in een klooster. "Dat iele grietje? Nee bedankt. Geef mij maar een echte vrouw." Hij maakte een gebaar ten hoogte van zijn borstkas. "Nee, ik dacht meer iets voor jou." Ik kuchte theatraal. "Wat voor vreselijks dat vriendje van d'r ook doet, het zal niet genoeg zijn om Miss Barbie-hetero tot de meisjes te bekeren, Dan." Daniel nam een flinke hijs van zijn sigaret. "Zit wat in." zei hij toen droog.

Jade

Mijn zwarte converse tas was best zwaar. Ik hees hem wat op terwijl ik richting buiten liep. Het was vandaag een van die weinige dagen waarop de zon goed scheen en er een fijne temperatuur was. Het grasveld om de school heen zat vol met allemaal mensen die hetzelfde uniform droegen als ik. Het duurde daarom ook even voor ik Beck zag zitten. Hij praatte met een meisje met lang gekruld blond haar. Ze was mooi. Ik voelde een steek van jaloezie en beende naar hem toe. Ik ging achter Beck staan en zette een geïrriteerde glimlach op. Het meisje keek een beetje angstig terug en liep daarna weg. Met een zucht ging ik naast Beck zitten. "Wie was dat?" vroeg ik. "Andrea, uit mijn klas" zei hij. Beck ging met zijn hand door zijn wat langer, donkerbruin, haast zwarte haar. "Vind je haar leuk?" "Jade, zoek niet overal iets achter" zei Beck en hij keek rond. "Hmpf" ik liet me achterover in het gras vallen en kneep mijn ogen dicht tegen de zon. "Beck, ik heb dorst" "Ja ja" Beck rommelde in zijn tas en haalde er twee flesjes water uit. "Hier" ik pakte een flesje water aan. "Pas op!" ik hoorde iets voorbij zoeven, gevolgd door een doffe klap. Beck greep naar zijn buik en ik schoot overeind. Er kwam een Aziatische jongen aanrennen. Ik kende hem, het was Bryan, sterspeler uit ons school honkbal team. "Kun je niet uitkijken!" riep ik boos. "Sorry" Bryan haalde zijn schouders op. Ik keek naar Beck. "Gaat het?" Beck knikte en pakte de honkbal die net in zijn buik was geramd. Hij gooide hem naar Bryan en die ging weer. "Wat een idioot" zei ik boos. "Jade, het was een ongelukje. Zo'n dingen gebeuren gewoon, het was niets ernstigs" zei Beck en hij ging op zijn rug in het gras liggen.

Introductie: Rebecca Jacobs; Daniel Cartwright; June Tyler

Naam: Rebecca ‘Beck’ Jacobs

Leeftijd: 19

Uiterlijk: Kort haar, aan de zijkanten opgeschoren met een lange, knalrode lok aan de voorkant de rest is pikzwart. Ze heeft een bleek, sproeterig gezicht met jukbeenderen die erg aanwezig zijn in haar gezicht. Haar lichtblauwe ogen zijn altijd omlijnd met dikke zware eyeliner en vaak ook nog donkergrijze oogschaduw. Ze is niet dik, maar vrij breed gebouwd en redelijk lang voor een meisje, maar door haar brede postuur valt dat minder op. Ze draagt vaak versleten spijkerbroeken en wijde shits en bloesjes. Haar nagels zijn meestal zwart gelakt. Ze heeft een piercing in het midden van haar onderlip die ze op school meestal uitmoet. Piercings zijn niet toegestaan. Ook heeft ze een tunneltje in haar linkeroor. In haar rechteroor heeft ze drie gaatjes; twee in de oorlel, en één bovenin. Ze kijkt nogal brutaal uit haar ogen.

Familie: Rebecca komt uit een extreem Christelijk gezin. Haar vader is pastoor, en haar moeder is een bloemetjesjurk-dragende huisvrouw en doet alles wat haar man haar opdraagt, hoe onredelijk het ook is. Haar broers Judas (21) en Jonathan (23) zijn allebei al getrouwd en het huis uit. Jo was vroeger een echt moederskindje en deed braaf wat haar gezegd werd, maar toch hield ze altijd al meer van speelgoedauto’s dan van barbies. Toen ze op haar 14e verliefd werd op haar schoolvriendin Christie begon ze te twijfelen aan haar religie. De priesters hadden het er namelijk altijd over dat de man voor de vrouw geschapen was, maar Rebecca was eigenlijk nooit geïnteresseerd in jongens. Toen ze een jaar geleden door haar ouders betrapt werd toen ze zat te zoenen met haar vriendin Denise gingen haar ouders door het lint. Toen Rebecca weigerde een hervormingsprogramma voor homoseksuele tieners te volgen stuurden ze haar naar de kostschool waar ze nu opzit. Jo heeft Denise sindsdien niet meer gezien.

Meer: Rebecca is kwaad op de wereld. Haar eigen ouders hebben haar verteld dat ze van haar walgde en al haar klasgenootjes van de Christelijke school waar ze naartoe ging verachtten haar nadat haat kleine geheimpje was uitgekomen. Daarna heeft ze haar uiterlijk drastisch veranderd en daarom ziet ze er zo extreem uit. Ze schopt overal tegenaan en heeft een hekel aan heteroseksuele stereotypen. Ze is erg protectief over de mensen om wie ze geeft en is niet bang voor een beetje geweld.

Naam: Daniel Cartwright

Leeftijd: 18

Uiterlijk: Daniel heeft warrig lichtbruin haar en donkerbruine ogen. Hij heeft een stevige kaaklijn en een nogal hoekig gezicht. Zijn ietwat zware wenkbrauwen staan meestal in een norse frons. Hij is niet dik maar best wel breed gebouwd. Hij draagt meestal versleten spijkerbroeken en houthakkersbloesjes of effen truien en T-shirts. Veel mensen vinden dat hij hem intimiderend door zijn postuur en zijn blik.

Familie: Daniel is als kind te vondeling gelegd in een weeshuis en is pas op zijn twaalfde geadopteerd door een Ray en Nancy Cartwright, een stel op leeftijd dat geen kinderen kon krijgen. Doordat hij pas zo laat in een gezin terecht kwam heeft hij nooit echt manieren geleerd. De Cartwrights hebben het wel geprobeerd, maar Daniel wilde er niks van weten. Hij deed wat hij wilde, en dat doet hij nog steeds.

Meer: Daniel is grof, onbeschoft, eigenwijs en opvliegend. Hij ziet de dingen nogal zwartwit en niemand kan hem vertellen wat hij wel en niet moet doen en denken. Hij is niet echt vriendelijk en maakt moeilijk contact, maar diep vanbinnen heeft hij een goed hart en een sterk rechtvaardigheidsgevoel.

Naam: June Tyler

Leeftijd: 17

Uiterlijk: June heeft steil kastanjebruin haar dat ze meestal in een staart of een knotje heeft. Als ze het los is kun je er vanuit gaan dat het altijd perfect gestyled is. Ze heeft grote donkerblauwe ogen met lange wimpers, die vrijwel altijd zijn voorzien van een bescheiden hoeveelheid make-up. Ze is vrij lang en dun, ze heeft vooral lange benen. Ze draagt meestal skinny jeans met een simpel shirtje. Van teveel versieringen wordt ze zenuwachtig. Ook zul je haar niet zo snel felle kleuren zien dragen, vooral geen rood. Daarvan krijgt ze allemaal mental images van bloed en verwondingen. In haar oren draagt ze meestal kleine ringetjes of onopvallende knopjes (de parels van die ze voor haar 12e verjaardag heeft gehad van haar oma zijn bijvoorbeeld erg geliefd).

Familie: June is enig kind was altijd een echt papa’s kindje, tot haar vader Gene toen ze 11 was een ernstig auto-ongeluk kreeg en in een coma raakte. Om de één of andere reden dacht June dat als ze hem trots zou maken, hij wakker zou worden. Dus deed ze extra haar best op school en hielp in het huishouden. Ze stak oefende veel met haar viool en besteedde bijna geen tijd aan zichzelf. Drie jaar lang was haar enige doel om haar vader trots te maken en hem zo te doen ontwaken, maar na al die tijd verkeerde haar vader in een vegetatieve staat. June en haar familie zijn inmiddels gestopt Gene te bezoeken. Haar moeder Karen heeft zich erbij neergelegd dat haar man niet meer wakker wordt, en June probeert dat ook, al hoopt ze ergens nog steeds dat hij op een dag zijn ogen opent.

Meer: June is door haar vader’s ongeluk erg prestatiegericht en doet zelden iets voor de lol. Ook leidt ze aan OCD en heeft een hele verzameling dwangneurose. Zo vermijdt ze bijvoorbeeld de kleur rood bij alles wat ze doet, moet ze drie keer met haar vingers knippen voordat ze de telefoon op mag nemen, krabt ze dwangmatig aan haar neus als iemand iets aardigs tegen haar zegt en mag niemand haar polsen aanraken. Zo heeft ze nog veel meer dwangneuroses, maar die komen van zelf wel aan het licht. Ondanks dit alles is June erg vriendelijk en beleefd. Ze is ook heel erg intelligent en zeer georganiseerd. Wel schiet ze snel in de stress als ze de dingen niet meer overziet.