Daniel

Verontwaardigd keek ik hoe Rebecca op het magere scharminkeltje afliep en haar de peuk aanbiedt die ik zojuist gedraaid had. Het vreemde meisje nam hem dankbaar aan en boog naar Rebecca toe zodat die haar peuk aan kon steken. Lekker dan. Dan moest ik maar op zoek naar een winkel waar ik zelf peuken kon kopen. Onderweg zag ik het Ierse Snoepje. Ze had het blijkbaar weer goed gemaakt met haar vriendje, want ze liepen hand-in-hand. "Aah, wat schattig." mompelde ik cynisch, en ik maakte een overgeef-gebaar. Jade keek me fel aan. Haar haren zwiepten wild in het rond toen ze me de rug toekeerde. "Kom Beck, we gaan een stukje lopen." zei ze extra luid, zodat ik het kon horen. Ze trok aan zijn arm en die onnozele jongen volgde haar als een mak lammetje. Ik grinnikte en dacht terug aan wat Rebecca een tijdje terug zei. Ze hadden het nog lang volgehouden. Ik had ze twee weken gegeven. Als mijn voorspellingen uit zouden komen zou het ieder moment uit kunnen gaan, maar vooralsnog zagen ze er redelijk plakkerig uit. Ik haalde mijn schouders op en liep verder richting de richtingaanwijzer die een eindje verderop stond. Mijn gezicht betrok toen ik dichtbij genoeg was om te lezen. Het centrum van het dorpje waar we ons bezochten was de andere kant op; precies de kant die Jade en haar aanhangsel op liepen. Ik slaakte een diepe zucht en begon toch maar die kant op te slenteren. Nu maar hopen dat ze niet dachten dat ik ze achtervolgde...